تعیین مولفه‌های کالبدی موثر بر ارتقاء کار گروهی در آتلیه‌های معماری (مطالعه موردی: کلاس‌های معماری دانشگاه مازندران)

بیان مساله: گروه، شامل مجموعه‌ای از افراد با توانایی‌های متنوع است که به طور بالقوه موجب هم‌افزایی توانمندی‌های مجموعه‌ می‌گردد. در حرفه معماری نیز فعالیت-های جمعی و گروهی، موضوعی مهم و اثرگذار بر موفقیت طراحی معماری است. به نظر می‌رسد عوامل محیطی حاکم بر گروه در ارتقاء و یا تضعیف عملکرد گروه ضروری می‌باشند. کارگروهی در عرصه‌های مختلف به ویژه در معماری و آموزش آن، با ضعف‌هایی همراه بوده و متاسفانه امروزه با گسترش کمی دانشکده‌های معماری، توجه به بعد کیفی این فضاها به فراموشی سپرده شده است. لذا توجه به محیط‌های یادگیری مطلوب برای فعالیت‌های گروهی در آموزش معماری با توجه به تاثیر مستقیم آن بر آینده‌ی حرفه‌ای دانشجویان، ضروری به نظر می‌رسد. سوالات تحقیق: کالبد فیزیکی کلاس چگونه در ترغیب دانشجویان معماری به انجام کارهای گروهی موثر است؟ چه مولفه‌های فیزیکی ای در کلاس معماری سبب ارتقا انگیزه‌ی دانشجویان برای انجام فعالیت‌های گروهی می‌شوند؟ اهداف تحقیق: پژوهش حاضر با هدف دست‌یابی به نحوه‌ی اثرگذاری کالبد فیزیکی کلاس بر ترغیب دانشجویان معماری به انجام کار گروهی و شناسایی متغیرهای کالبدی موثر بر ارتقاء تعاملات و مشارکت درسی آنان در کلاس‌های معماری، انجام شده است. روش تحقیق: روش تحقیق در این پژوهش، روش کیفی گرندد تئوری است. گردآوری اطلاعات پژوهش حاضر، به روش پیمایشی و از طریق مصاحبه نیمه باز، از میان پانزده نفر از دانشجویان سال چهارم کارشناسی رشته‌ی معماری دانشگاه مازندران، که تجربه‌ی چهار سال دانشجویی و حضور در کلاس‌های مختلف معماری با ویژگی-های کالبدی متفاوت را داشته اند، صورت پذیرفته است. پاسخ‌های بدست آمده، به روش تئوری زمینه‌ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و پس از کدگذاری داده‌ها در سه مرحله‌ی کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری گزینشی، نظریه‌ی نهایی پژوهش تحت عنوان «شخصی‌سازی فضای گروه‌ها»، بدست آمده است. مهم‌ترین یافته‌ها و نتیجه‌گیری تحقیق: نتایج پژوهش حاکی از آن است که کالبد فیزیکی کلاس بر ترغیب دانشجویان معماری به انجام کارهای گروهی موثر است. تئوری «شخصی‌سازی فضای گروه‌ها» نشان می‌دهد چه مولفه‌های فیزیکی‌ای در کلاس معماری سبب ارتقا انگیزه‌ی دانشجویان برای انجام فعالیت‌های گروهی می‌شوند.